Amerika'nın her yerinde sokak köşelerinde, barlarda ve restoranlarda böyle aptalca argümanların gerçekleştiğini hissettim. Amerika'nın her yerinde insanlar, bir yerde olduklarını veya bir şey yaptıklarını kanıtlamak için onları başka birinin burnuna yapıştırıyorlardı. Ve bir gün Amerika'daki herkesin aniden atlayacağını ve "Hiç bok almıyorum!" Diyeceğini düşündüm. Ve yanındaki adama itmeye, küfretmeye ve pençeye başlayın.
(I had the feeling that all over America such stupid arguments were taking place on street corners and in bars and restaurants. All over America, people were pulling credentials out of their pockets and sticking them under someone else's nose to prove they had been somewhere or done something. And I thought someday everyone in America will suddenly jump up and say "I don't take any shit!" and start pushing and cursing and clawing at the man next to him.)
William S. Burroughs '"ve suaygırları tanklarında kaynatıldı," yazar, Amerika'da meydana gelen küçük argümanların yaygın bir kültürünü yansıtıyor. Sokak köşeleri ve çubuklar gibi kamusal alanlarda ortaya çıkan bu anlaşmazlıklar, kimlik bilgilerine ve doğrulamaya sabitlenmiş bir toplumun deneyimlerini ve başarılarını kanıtlamak için rekabet etmesini önermektedir. Bu, kişisel değerin diğerleri üzerinde üstünlük göstermek için bağlı olduğu tek bir upmanship atmosferi yaratır.
Burroughs, hayal kırıklığının kaosla sonuçlandığı bir devrilme noktası öngörüyor, insanlar bir öfke ve meydan okuma dalgasında birbirlerine karşı yükseliyor. "Hiç bok almıyorum!" Bu isyanın özünü uygunluğa ve toplumsal beklentilere karşı yakalar. Bu duygu, otantiklik için toplu bir özlem ve etkileşimlere hakim olan yüzeysel standartların reddedilmesi, Amerika'daki sosyal medeniyetin yüzeyinin altındaki gerginliği vurgulamak anlamına gelir.