Müzikallere karşı güçlü bir antipatinin ifade edilmesi, çeşitli tepkilere yol açabilecek bir duygudur. Müzikaller, sürükleyici bir deneyim yaratmak için müziği, dansı ve teatral hikaye anlatımını birleştiren benzersiz bir eğlence türüdür. Bazıları için bu sanatsal ifade biçimi canlandırıcı ve duygusal açıdan yankı uyandırıcıdır; diğerleri için bunaltıcı gelebilir veya onların zevkine uygun olmayabilir. Benim kişisel bakış açım, sanat ve eğlencenin son derece öznel olduğunun kabul edilmesiyle örtüşüyor. Pek çok kişi müzikallere özgü canlandırıcı melodileri ve ayrıntılı performansları takdir ederken (anlatıyı şarkıyla harmanlama biçiminden keyif alırken), diğerleri bunları aşırı duygusal veya gerçeklikten koparacak şekilde sahnelenmiş olarak algılayabilir. Bu alıntı, toplumsal beklentilere aldırmadan kişisel bir tercihi kabul etmenin saf dürüstlüğünü somutlaştırıyor ve popüler olmasalar bile sanatla ilgili gerçek duyguların geçerli olduğunu vurguluyor. Aynı zamanda, bir türden hoşlanmamanın o türün niteliğinin bir eleştirisi değil, bireysel beğeninin bir yansıması olduğu şeklindeki ilginç noktayı da gündeme getiriyor. Bu tür ifadeler, insanın kişisel deneyimlere, kültürel geçmişe ve hatta katılım anındaki ruh haline göre kategorize etme ve görüş oluşturma eğilimiyle örtüşmektedir. Daha da önemlisi, bunun gibi hoşlanmadıkları şeyleri dile getirmek, sanat ve sanatın farklı algılanışları hakkında dürüst diyalog için bir alan yaratır. Bize, sanatsal ifadenin güzelliğinin çeşitliliğinde yattığını, yargılamadan bağımsız olduğunu, herkesin kişisel düzeyde kendisinde yankı uyandıran şeyi seçmesine olanak tanıdığını hatırlatır.

---Aaron Paul---