William S. Burrough'un "Çıplak Öğle Yemeği" nden bu alıntıda anlatıcı, trajik bir etkinliğe müdahale etmeye çalışan bir hayalete benzeyen ayrılma ve çaresizlik duygularını ifade eder. Bu hayalet parmakların bu görüntüleri, bağlantı ve etki için bir özlem önerirken, aynı zamanda ölüm ve çürümenin nüfuz ettiği bir dünyada güçsüzlük duygusunu vurgulamaktadır. Sahnenin akıl almaz doğası, ölüm oranı ve varoluş mücadelesi konusunda güçlü bir farkındalık uyandırır.

Çevrenin tanımı, canlılık ve grotesk hislerin egemen olduğu kasvetli ve gerçeküstü bir gerçekliği göstermektedir. "Kristal sümük" ve "siyah kan" gibi viseral detayların kullanılması, fiziksel dünya için güçlü bir tatsızlık ve canlılık için bir özlem taşır. Genel olarak, pasaj, izolasyon temalarını, somut bir varoluş arzusunu ve geçmiş bir yaşamın akıl almaz anılarını kapsüller ve okuyucu üzerinde ürpertici bir etki yaratır.