Tüm büyük kurgu eserlerinde, sundukları korkunç gerçekliğe bakılmaksızın, o yaşamın geçişine karşı hayatın bir onaylaması, temel bir meydan okuma vardır. Bu onaylama, yazarın gerçekliğin kontrolünü kendi yoluyla yeniden anlatarak, böylece yeni bir dünya yaratma biçiminde yatmaktadır. Her büyük sanat eseri, görkemli bir şekilde ilan ederdim, bir kutlama, ihanetlere, dehşetlere ve yaşamın sadakatlerine karşı bir itaatsizlik eylemidir. Konunun çirkinliğine ve perişanlığına karşı isyancıların mükemmelliği ve güzelliği.
(In all great works of fiction, regardless of the grim reality they present, there is an affirmation of life against the transience of that life, an essential defiance. This affirmation lies in the way the author takes control of reality by retelling it in his own way, thus creating a new world. Every great work of art, I would declare pompously, is a celebration, an act of insubordination against the betrayals, horrors and infidelities of life. The perfection and beauty of form rebels against the ugliness and shabbiness of the subject matter.)
Azar Nafisi'nin "Tahran'da Lolita Okuma: Kitaplarda Bir Anı" nda, kurgunun doğası üzerine derin bir bakış açısı ifade ediyor. Sert gerçeklikler karşısında bile, büyük edebi eserlerin bir yaşam ruhunu ve esneklik ruhunu somutlaştırdığını savunuyor. Yazarlar gerçekliği anlatıları aracılığıyla yeniden şekillendirerek okuyuculara yeni hayal edilen dünyalara kaçışlar sunarlar. Bu yaratıcı süreç, yaşamın doğal geçişine ve mücadelelerine karşı bir meydan okuma biçimi olarak hizmet eder.
Nafisi, her dikkate değer sanat eserinin varoluşun daha karanlık yönlerine meydan okuyan bir kutlama olarak görülebileceğini iddia ediyor. Edebiyat ve diğer formlarda bulunan sanatsal ifade, hayatta yaşanan acıyı ve ihanetine meydan okur ve sert gerçekliklere karşı estetik bir isyan yaratır. Sanatsal formun güzelliği, genellikle çirkin ve korkunç konuları sadece hayatta kalmayı aşan bir şeye dönüştürür, bunun yerine bir yaşam kutlamasını ve insan ruhunu benimser.