Bizim durumumuzda, yasa gerçekten kördü; Kadınlara kötü muamelede, hiçbir din, ırk veya inanç bilmiyordu.
(In our case, the law really was blind; in its mistreatment of women, it knew no religion, race or creed.)
In "Reading Lolita in Tehran: A Memoir in Books," Azar Nafisi explores the theme of the law's impartiality in its oppression, particularly towards women. Hukuk sisteminin kadınlara kötü muamele ederken din, ırk ve inanç gibi çeşitli kimlikleri nasıl göz ardı ettiğini vurgular. Bu, geçmişlerine bakılmaksızın, toplumdaki ataerkil yapılarla karşı karşıya kalan ortak bir mücadeleye işaret eden tüm kadınları eşit olarak etkileyen sistemik bir konuyu göstermektedir.
Alıntı, yasanın körlüğünün bireysel farklılıkların ötesine uzandığını ve kadınları korumamasında rahatsız edici bir tekdüzelik sergilediğini vurgulamaktadır. Nafisi'nin anısı sadece kişisel bir anlatı olarak değil, aynı zamanda bu tür adaletsizliklerin devam etmesine izin veren daha geniş toplumsal koşulların bir eleştirisi olarak da hizmet vermektedir. Edebiyat ve kişisel deneyimler sayesinde, bu baskıcı normları tanıma ve meydan okuma ihtiyacına ışık tutuyor.