Kişinin politik olduğu söylenir. Elbette bu doğru değil. Siyasi haklarla mücadelenin özünde, kendimizi koruma, siyasetin bireysel yaşamlarımıza izinsiz girmesini engelleme arzusu vardır. Kişisel ve politik birbirine bağlıdır, ancak bir ve aynı şey değildir. Hayal gücü alanı, aralarında bir köprüdür, sürekli olarak diğeri açısından yeniden şekillenir. Platon'un filozof-King bunu biliyordu ve kör sansür de biliyordu, bu yüzden İslam Cumhuriyeti'nin ilk görevinin kişisel ve politik arasındaki çizgileri ve sınırları bulanıklaştırmak, böylece her ikisini de yok etmek belki de şaşırtıcı değildi.

---

(It is said that the personal is political. That is not true, of course. At the core of the fight for political rights is the desire to protect ourselves, to prevent the political from intruding on our individual lives. Personal and political are interdependent but not one and the same thing. The realm of imagination is a bridge between them, constantly refashioning one in terms of the other. Plato's philosopher-king knew this and so did the blind censor, so it was perhaps not surprising that the Islamic Republic's first task had been to blur the lines and boundaries between the personal and the political, thereby destroying both.)