Naguib Mahfouz'un "Havafish" in alıntısı, uzun süreli beklemeden gelen derin rahatsızlığı yansıtır. Kısa bir beklemenin nasıl külfetli hissedebileceğini vurgular, eğer hayat sonsuz beklemeye indirgenirse, boşluk ve umutsuzluk kaynağı haline geldiği fikrini ima eder. Bu duygu, insan özlem deneyimine ve durgunlukla karşı karşıya kaldığında anlam bulma mücadelesine dikkat çekiyor.

Mahfouz'un sözleri zaman ve varoluş kavramı ile yankılanıyor, beklemenin kısa olabileceğini öne sürüyor, sadece beklenti ile tanımlanan bir varoluşun boşluk duygusuna yol açabileceğini öne sürüyor. Alıntı, insanların hareketsizlik dönemleriyle nasıl başa çıktıklarını ve yaşamdaki amacın gerekliliğini nasıl ele aldığını düşündürüyor. Bu tasvir, okuyucuları zamanla olan ilişkileri ve sadece kalıcı bekleme süreleri yerine tam olarak yaşamanın önemi üzerinde düşünmeye teşvik eder.