Kahkahalar güneş ışığı ve taş gibi sürüp gidiyordu, gülen insanlar bunu yapmasa bile.
(Laughter went on and on, like sunlight and stone, even if the human beings who laughed did not.)
Robin McKinley'in "Kadeh" adlı kitabında kahkaha, insan yaşamının geçiciliğine karşıt olarak onun kalıcı doğasını öne süren güçlü bir metafor görevi görüyor. Bu ifade, kahkahanın güneş ışığına benzer bir ışık ve dayanıklılık kaynağı olduğunu, etrafımızdaki insanların geçici varlığına bakılmaksızın sıcaklık ve neşe sağladığını ima eder. Bu, kahkahaların bireysel anların ötesine geçerek kalıcı anılar ve bağlantılar yaratabileceği fikrini vurguluyor.
Alıntı, güneş ışığı ve taş gibi kahkahanın da dünyada nasıl bir ağırlık ve kalıcılık taşıdığını vurguluyor. Bu keyifli anları paylaşan bireyler sönse bile kahkahalar kalıcı oluyor, bir süreklilik ve umut duygusu yaratıyor. Bu, romanın daha derin temalarını yansıtıyor ve insan deneyimlerinin ve duygularının nasıl zamanın ötesine geçen derin bir etki bırakabileceğini gösteriyor.
