Modern kurgu, ev yaşamlarında, sıradan ilişkilerde, sizin ve benim gibi insanlarda kötülüğü ortaya çıkarır - okuyucu! Buder! Humbert'in dediği gibi. Austen'de kötülük, en büyük kurguda olduğu gibi, başkalarını "görememe", dolayısıyla onlarla empati kurma konusunda yatmaktadır. Korkutucu olan şey, bu körlüğün en iyimizin {Eliza Bennet} ve en kötü {Humbert} 'de var olabileceğidir. Hepimiz kör sansür haline gelebilir veya vizyonlarımızı ve arzularımızı başkalarına dayatabiliriz.
(Modern fiction brings out the evil in domestic lives, ordinary relations, people like you and me -- Reader! Bruder! as Humbert said. Evil in Austen, as in most great fiction, lies in the inability to "see" others, hence to empathize with them. What is frightening is that this blindness can exist in the best of us {Eliza Bennet} as well as the worst {Humbert}. We are all capable of becoming the blind censor, or imposing our visions and desires on others.)
Modern literatürde, özellikle "Tahran'da Lolita okumak" gibi çalışmalarda, günlük yaşam ve ilişkilerdeki gizli kötülük vurgulanır. Bu, kurgunun insan etkileşimlerinin daha karanlık yönlerini nasıl ortaya çıkardığını yansıtır ve sıradan bireylerin bile zararlı eğilimleri barındırabileceğini ortaya çıkarır. Alıntı, başkalarıyla anlama ve empati kurma mücadelesini vurgular, farklı ahlaki spektrumlardan gelen karakterlerin çevrelerindeki kişilere benzer bir körlük sergileyebileceğini düşündürür.
Dahası, başkalarını açıkça görememe, literatürün kötü figürleriyle sınırlı değildir; İyi niyetli karakterler bile başkalarının gerçeklerine kör olabilir. Metin, ahlaki duruşlarından bağımsız olarak herkesin kendi arzularını başkalarına yansıtma tuzağına düşebileceğini iddia ediyor. Bu kavram, yanlış anlama için evrensel potansiyelin ve empatinin insan ilişkilerinde gezinmede önemini hatırlatır.