Şimdi dürtü, o zaman olduğu gibi, aynı fikirde değil. Bu ülkede kitapçıları rahatsız eden, okumalara ve kitap festivallerine giden veya sadece evlerinin mahremiyetinde okuyan insanların çoğunluğu travmatik olmayan sürgünler değildir.
(My impulse now, as then, is to disagree. The majority of people in this country who haunt bookstores, go to readings and book festivals or simply read in the privacy of their homes are not traumatized exiles.)
Azar Nafisi, "Hayal Gücü Cumhuriyeti" adlı kitabında, Amerika'daki okuyucuların doğasını yansıtıyor ve sadece literatürde teselli arayan travmatize bireyler olmadıklarını vurguluyor. Okuyucuların sürgün olarak algılanmasının yanıltıcı olduğunu ve kitaplarla ilgilenenlerin çeşitli motivasyonlarını ve geçmişlerine baktığını savunuyor. Bunun yerine, birçok okuyucunun eğlence, keşif ve kişisel gelişim için edebi kültüre katıldığını ileri sürüyor.
Nafisi'nin iddiası, edebiyatın sadece derin travma yaşayanlarla ilgili olduğunu gösteren anlatıya meydan okuyor. Canlı ve çeşitli kitap severler topluluğunu vurgulayarak, Reading'in birçoğu için bir sevinç ve ilham kaynağı olarak hizmet ettiğini ve sorunlular için bir sığınaktan ziyade zengin bir kültürel manzarayı teşvik ettiğini ileri sürüyor.