Bununla birlikte, güneş Virginia'nın kasvetli bataklığını ya da Roma'nın suçlu campagna'sını ya da geniş Sahara'yı ya da ayın altındaki milyon mil çöl ve kederleri gizlemez. Güneş, bu dünyanın karanlık tarafı olan ve bu dünyanın üçte ikisi olan okyanusu gizlemez. Yani, bu nedenle, onun içindeki üzüntüden daha fazla sevinç olan ölümlü adam, o ölümlü adam doğru olamaz - doğru ya da gelişmemiş.
(Nevertheless the sun hides not Virginia's Dismal Swamp, nor Rome's accursed Campagna, nor wide Sahara, nor all the million miles of deserts and of griefs beneath the moon. The sun hides not the ocean, which is the dark side of this earth, and which is two thirds of this earth. So, therefore, that mortal man who hath more of joy than sorrow in him, that mortal man cannot be true -- not true, or undeveloped.)
Bu pasaj, neşenin üzüntüden tecrit edilemeyeceği fikrini vurgular. Melville, mutluluğu temsil eden güneşin, Virginia'nın kasvetli bataklığı veya geniş çöller gibi yaşamın daha karanlık yönlerini aydınlatmadığını öne sürüyor. Bu yerler, mutluluk anlarının yanında var olan evrensel mücadeleleri ve kederleri sembolize eder ve tüm deneyimlerin iç içe geçtiğini gösterir.
Dahası, Melville, üzüntüden daha fazla sevinç yaşayan bir kişinin özgünlük veya gelişme yok olduğunu savunuyor. Gerçek anlayış ve büyüme, hayatın daha karanlık unsurlarını tanımak ve karşılamaktan gelir. Bu sevinç ve üzüntü ikiliği, insan deneyimi için gereklidir, zorluk varlığı olmadan, gerçek neşenin tam olarak takdir edilemeyeceğini vurgular.
