Mutfak tezgahında malzemeleri koydu: un torbası, şeker kutusu, fayanslar arasındaki oluklarda yer alan iki kahverengi yumurta. Kenarlarda bulanık bir tereyağı sarı bir blok. Sığ cam bir kase limon kabuğu. Sırayı gezdim. Bu dokuzuncu doğum günümün haftasıydı ve nefret ettiğim el yazısı okullarında uzun bir gün olmuştu ve puan skoru hakkında bağırıyor ve güneşli mutfak ve sıcak gözlü annem hoş geldiniz kollardı. Kahverengi şekeri kristallerinin balmumu baggie içine bir parmağını batırdım, evet, lütfen, evet.
(On the kitchen counter, she'd set out the ingredients: Flour bag, sugar box, two brown eggs nestled in the grooves between tiles. A yellow block of butter blurring at the edges. A shallow glass bowl of lemon peel. I toured the row. This was the week of my ninth birthday, and it had been a long day at school of cursive lessons, which I hated, and playground yelling about point scoring, and the sunlit kitchen and my warm-eyed mother were welcome arms, open. I dipped a finger into the wax baggie of brown-sugar crystals, murmured yes, please, yes.)
Pasaj, mutfak tezgahında belirtilen malzemeleri keşfederken doğum günlerini hevesle bekleyen küçük bir çocuğu anlatıyor. Un'dan tereyağına kadar her öğe, annelerinin yemekleriyle ilişkili bir aşinalık ve sıcaklık duygusu yaratır. Çocuk, okuldaki zorlu bir güne yansır, onu mutfağın davetkar alanında bulunan ve sevinç ve sevgi cenneti gibi hissettiren konforla zıttır.
Bu an çocukluğun masumiyetini yakalar, çünkü çocuk kahverengi şekerli kristallerin tatlı günaha girer. Ayar sadece bir kek hazırlamakla ilgili değil; Çocuk ve anneleri arasındaki beslenme bağını sembolize eder, okulun hayal kırıklıklarından ve büyümenin karmaşıklıklarından kısa bir kaçış sunar. Mutfak, sıcaklık ve anne sevgisi ile dolu bir sığınak haline gelir ve hafızanın duygusal rezonansını derinleştirir.
