Biri diğerini iptal eder ve yine de biri olmadan diğeri eksiktir. Orada siyah cüppelerimizde ve eşarplarımızda duran ilk fotoğrafta, başka birinin hayalleri tarafından şekillendirildik. İkincisi, kendimizi hayal ettiğimiz gibi görünüyoruz. Kendimizi de kendimizi kendimizi tamamen hissedemeyecektik.
(One cancels the other, and yet without one, the other is incomplete. In the first photograph, standing there in our black robes and scarves, we are as we had been shaped by someone else's dreams. In the second, we appear as we imagined ourselves. In neither could we feel completely at home.)
Azar Nafisi'nin "Tahran'daki Lolita okuma" anısına, zıt fotoğraflarla kimliğin ikilikine yansır. İlk görüntü, onu ve akranlarını, siyah cüppeleri ve eşarpları tarafından vurgulanan toplum tarafından verilen beklentilere ve hayallere uygun olarak temsil eder. Bu görünüm, bireysellik kaybını ve kim olduklarını tanımlayan dış basınçların ağırlığını gösterir.
İkinci fotoğraf, kendi kendini hayal etmiş kimliklerini yakalar, ancak yine de her iki tasvirde gerçek bir aidiyet duygusu bulmak için hala mücadele ederler. Bu kopukluk duygusu, kişisel ve toplumsal kimliğin daha derin bir araştırmasını ortaya çıkarır ve her tasvirin farklı olsa da, diğeri olmadan nasıl eksik kaldığını vurgular.