Kurt Vonnegut Jr.'ın "Tanrı sizi korusun, Bay Rosewater" da, kahraman yoksulluk ile ilgili toplumsal normlarla hayal kırıklığı ifade ediyor. Diğerleri hoşgörüyle birbirlerini selamlarken, topluluğunun genellikle finansal mücadeleleri için özür dilemeye mecbur hissettiğini vurgular. Bu, Amerika'da ekonomik statünün utanç ve yetersizlik duygularına yol açabileceği daha derin bir konuya değiniyor. Karakterin patlaması, bu toplumsal baskıları reddetme ve gerçeklerini pişmanlık duymadan kucaklama arzusunu yansıtıyor.
Dahası, odağın servet değil, bireylerin karakteri ve katkıları üzerinde olması gerektiğini savunuyor. Anlatı, fakir olmanın, dürüstlük, vatandaşlık ve kişisel sorumluluk değerlerinin öncelikli olması gereken Amerika gibi bir ülkede utanç kaynağı olmaması gerektiğini vurgulamaktadır. Bu perspektif, başarı konusundaki geleneksel görüşlere meydan okuyor ve insanlık onurunun finansal durumun ötesinde daha şefkatli bir anlayışını teşvik ediyor.