Paris. . . kendisini acele eden insanlara teslim etmekten nefret ediyor; Acil işin başka yerlerde varlıklarını gerektirdiği zamana bakılmaksızın, kendilerini sokaklarında eğlendirebilenlere ait olan hayalperestlere aittir.
(Paris . . . is loath to surrender itself to people who are in a hurry; it belongs to the dreamers, to those capable of amusing themselves in its streets without regard to time when urgent business requires their presence elsewhere.)
"Paris'teki Tek Sokak: Rue des Martyrs On Life" adlı kitabında Elaine Sciolino, Paris'i hayat boyunca acele edenlerin taleplerine direnen bir şehir olarak tasvir ediyor. Bu, sokaklarının rahat bir şekilde keşfedilmesinde gelişen ve bireyleri bir sonraki yükümlülüklerine acele etmek yerine deneyimin tadını çıkarmaya davet eden bir yerdir. Sciolino'ya göre Paris'in özü, hayalperestlere yakından bağlıdır - günlük anlarda sevinç bulan ve zamanın kısıtlaması olmadan şehrin ambiyansının tadını çıkarabilir.
Bu perspektif, Paris'in gerçek güzelliğinin insanları daha yavaş, daha yansıtıcı bir yaşam hızına dahil etme yeteneğinde yattığını göstermektedir. Ziyaretçiler ve sakinler, kendilerini kültürüne ve ambiyansına daldırmaya teşvik edilir ve acil işlerin baskılarından kaçmalarına izin verir. Alıntı, şehrin eşsiz ruhunu yakalar ve her seferinde bir an, tam ve dikkatli bir şekilde yaşama sanatını takdir edenlere cazibesini vurgular.