Hamur işlerini büyük bir tepsiye koyarak, Manna'ya şiirlerini renklerle hayal edip etmediğini sordum. Nabokov otobiyografisinde kendisinin ve annesinin alfabenin harflerini renkli gördüğünü yazıyor. Kendisinin ressam bir yazar olduğunu söylüyor. İslam Cumhuriyeti, renklerde zevkimi uyandırdı, dedi Manna, güllerinin atılan yapraklarını parmakladı. Şok pembe veya domates kırmızısı gibi çirkin renkler giymek istiyorum. Renkler için onları dikkatle seçilmiş şiir sözlerinde göremeyecek kadar açgözlü hissediyorum.
(Putting the pastries onto a large tray, I asked Manna if she envisioned the words to her poems in colors. Nabokov writes in his autobiography that he and his mother saw the letters of the alphabet in color, I explained. He says of himself that he is a painterly writer.The Islamic Republic coarsened my taste in colors, Manna said, fingering the discarded leaves of her roses. I want to wear outrageous colors, like shocking pink or tomato red. I feel too greedy for colors to see them in carefully chosen words of poetry.)
Bu alıntıda, anlatıcı Manna ile şiirle ilgili renk algısı hakkında bir konuşmayı tartışıyor. Anlatıcı, Nabokov'un mektupları renk görme deneyimine atıfta bulunur ve sanat ve dil arasında bir bağlantı önerir. Manna, İslam Cumhuriyeti rejimi altında sanatsal duyarlılıklarının nasıl değiştiğini yansıtır ve şok edici pembe veya domates kırmızısı gibi canlı ve etkileyici renkler arzusunu gösterir.
Manna, hayatında daha cesur bir palet için özlem duygusu ifade eder, çevresinin kısıtlamalarının estetik takdirini bastırdığını hisseder. Şiir için kelimeleri dikkatlice seçmek yerine, kendini renk için daha geniş, neredeyse açgözlü bir takdire çektiğini öne sürüyor. Bu, sanatsal ifade ile baskıcı bir toplumda yaşamanın gerçekleri arasında bir gerginliği ortaya çıkarır.