Odaya bir sandalye getirdi ve yatağının üstüne yerleştirdi. Sonra uykuya sürüklenirken elini tuttu. Kendi elinde çok küçüktü ve sıcak ve kuru hissetti. Elini nazikçe bastırdı ve parmakları baskıyı geri döndürdü, ama o zamana kadar neredeyse uyuyordu. Bir başkasının elini tutarak uykuya dalmanın ne olduğunu hatırladı, ama pek iyi değil; Ne kadar değerli bir deneyim, arkadaşlık ya da sevgi tanrıları tarafından kefil olduğu ne kadar şanslı. Bunu unuttuğunu düşündü, ama şimdi hatırladı.
(She brought a chair into the room and placed it alongside the top of his bed. Then she held his hand as he drifted off to sleep. It was so small in her own hand, and it felt warm and dry. She pressed his hand gently, and his fingers returned the pressure, but only just, as he was almost asleep by then. She remembered, but not very well, what it was to fall asleep holding the hand of another; how precious such an experience, how fortunate those to whom it was vouchsafed by the gods of Friendship, or of Love. She thought she had forgotten that, but now she remembered.)
Sahnede, bir karakter bir yatağın yanına bir sandalye getirir ve uykuya dalan birinin elini hafifçe tutar. Elinin ne kadar küçük ve sıcak hissettiğini fark eder ve paylaşılan samimiyet ve rahatlık anlarının anılarını geri getiren hassas bir bağlantıyı sembolize eder. İnsan ilişkilerindeki bu tür deneyimlerin önemini gösteren geçici bir yakınlık anını yakalar.
El ele tutuşma eylemini yansıtırken, arkadaşlığın güzelliğini ve getirdiği duygusal sıcaklığı tanır. Bu tür anların anısı uzak hissetmiş olsa da, bu mevcut deneyim bu duyguları yeniden canlandırır, insanların sık sık kabul ettiği sevgi ve dostluğun değerini vurgular. İnsan deneyimini hem şekillendirebilen hem de yükseltebilen bağların dokunaklı bir hatırlatıcısıdır.