Ses etti ve bakışlarının altında döndü. Yanlışlıkla, üst el kazanmıştı. Bir şekilde beklenmedik bir şekilde düşüncelerinde sallanan düşünceyi iletmişti: gücü ve duruşunun kendi önemi olan bir ayna imajından başka bir şey olmadığını, Ilium Works yöneticisinin sahip olabileceği güç ve tatmin imajı, Eğer isteseydi. Kısa bir saniyede, düşüncelerinde küçük bir kızı blöf yaparak çaresiz oldu ve ona karşı gerçek bir hassasiyet hissedebildi.
(She quieted, and turned away under his stare. Inadvertently, he'd gained the upper hand. He had somehow communicated the thought that had bobbed up in his thoughts unexpectedly: that her strength and poise were no more than a mirror image of his own importance, an image of the power and self-satisfaction the manager of the Ilium Works could have, if he wanted it. In a fleeting second she became a helpless, bluffing little girl in his thoughts, and he was able to feel real tenderness toward her.)
Kurt Vonnegut Jr.'ın "Player Piano" dan bu pasajda, iki karakter arasında karmaşık bir dinamik araştırıldı. Adam bakışları altında gözlemlediği kadının savunmasız ve azaldığını hissettiğini fark eder. Algısı değişiyor ve onu bir güç figürü olarak görmek yerine, onu istenirse uygulayabileceği bir egemenlik duygusunu göstererek onu kendi gücünü temsil ediyor olarak görmeye başlıyor.
. Bu an, gücünü görmekten kırılganlığını tanımaya geçerek ona karşı duygularında bir değişiklik uyandırıyor. Onun için hassasiyet hissediyor, ilk görüşüyle tezat oluşturan daha derin bir duygusal bağlantı olduğunu öne sürüyor. Bu, güç dinamiklerinin duyguları etkileyebileceği ve her iki bireyde var olan altta yatan güvenlik açıklarını ortaya çıkarabileceği insan ilişkilerinin karmaşıklıklarını yansıtır.