Zihin bir sorun olduğuna karar vermedikçe, hastalık beden için bir sorundur. Ayrıntı da bedenin sorunudur, zihnin değil. Bunu durum ne olursa olsun kendinize söyleyin ve sorunun sizin için değil, başka bir şeyle ilgili olduğunu başarısız bulacaksınız.
(Sickness is a problem for the body, not the mind - unless the mind decides that it is a problem. Lameness, too, is the body's problem, not the mind's. Say this to yourself whatever the circumstance and you will find without fail that the problem pertains to something else, not to you.)
Epictetus'un yansımasında, hastalık ve topallık gibi fiziksel rahatsızlıkların zihin yerine temelde bedenin sorunları olduğunu vurgular. Ayrım önemlidir, çünkü zihnin onları sorun olarak algılamayı seçmedikçe bu koşullardan doğal olarak muzdarip olmadığını vurgular. Bu bakış açısı, fiziksel sorunlarla ilişkili olumsuzluk duygularından ayrılmayı teşvik eder.
Fiziksel durumumuzla ilgili zorlukların dışsal ve zihinsel kimliğimizden ayrı olduğunu fark ederek, barış duygusunu koruyabiliriz. Kendimizi bu bedensel gerçeklikler tarafından yükümlü hissetmemize izin vermek yerine, onları esnekliği geliştirme ve gerçekte önemli olanlara - algılarımız ve yanıtlarımıza odaklanma fırsatları olarak görebiliriz.