Basılı sayfanın satır satır, sıralı, sürekli, sürekli formu, bilginin nasıl edinileceğinin ve dünyanın nasıl anlaşılacağının bir metaforu olarak rezonansını kaybetmeye başladı. "Bilmek" gerçekleri yeni bir anlam kazandı, çünkü kişinin sonuçlarını, arka planı veya bağlantıları anlaşıldığı anlamına gelmiyordu. Telgraf söylemi tarihsel perspektifler için zaman ayırmadı ve nitel olana öncelik vermedi. Telgraf için zeka, onları bilmemek, birçok şeyi bilmek anlamına geliyordu.
(The line-by-line, sequential, continuous form of the printed page slowly began to lose its resonance as a metaphor of how knowledge was to be acquired and how the world was to be understood. "Knowing" the facts took on a new meaning, for it did not imply that one understood implications, background, or connections. Telegraphic discourse permitted no time for historical perspectives and gave no priority to the qualitative. To the telegraph, intelligence meant knowing lots of things, not knowing them.)
Neil Postman'ın "kendimizi ölümle eğlendiren", bilginin telgraf iletişiminin egemen olduğu bir çağda nasıl algılandığını tartışıyor. Geleneksel basılı sayfa, bir zamanlar kapsamlı, sıralı yapısı aracılığıyla bilgiyi anlamak ve edinmek için zengin bir kaynak, önemi azalmıştır. Çağdaş iletişim, bilginin derinliğini vurgulamak yerine, genellikle bağlamdan ve daha derin anlayıştan kopan hızlı, gerçek bilgilere öncelik verir.
Bu değişiklik, "bilerek" karmaşık bağlantıları ve sonuçlarını anlamaktan sadece bilgi parçalarını biriktirmeye yeniden tanımlar. Telgraf söyleminin hızlı ve parçalanmış doğası, tarihsel bağlam veya nitel değerlendirmeye izin vermez, bu da gerçeklerin yüzeysel bir kavrayışına yol açar. Bu nedenle, zekanın ölçüsü, derin anlama'dan, hatırlayabileceğiniz bilgilerin genişliğine geçer ve kamu söyleminin kalitesindeki potansiyel bir düşüşü vurgular.