Romanlar, güzelliklerine ve mükemmelliklerine hayret edebileceğimiz anlamında gerçeklikten bir kaçıştı. İlginç bir şekilde, kaçtığımız romanlar nihayet bizi sorgulamaya ve kendi gerçeklerimizi üretmeye yönlendirdi, bu da çok çaresizce suskun hissettik.
(The novels were an escape from reality in the sense that we could marvel at their beauty and perfection. Curiously, the novels we escaped into led us finally to question and prod our own realities, about which we felt so helplessly speechless.)
"Tahran'da Lolita Okuma: Kitaplarda Bir Anı", Azar Nafisi edebiyatın dönüştürücü gücünü araştırıyor. Romanların baskıcı rejimler altında yaşamın sert gerçeklerinden nasıl bir kaçış sağladığını ve okuyucuların güzel ve mükemmel dünyalarda kendilerini kaybetmelerine izin verdiğini anlatıyor. Bu hikayeler, hayal gücünün geliştiği, bastırılmış varoluşlarıyla açıkça zıt olduğu bir sığınak haline geldi.
Ancak, bu kaçış sadece gerçeklikten kaçınmak değildi; Ayrıca kendi yaşamlarına daha derin bir yansıma yarattı. Romanların güzelliği, koşulları hakkında derin sorulara yol açarak, onları ifade etmek için mücadele ettikleri çaresizlik duygularıyla yüzleşmelerini istedi. Literatür yoluyla, kendi kendine muayene için hem teselli hem de katalizör buldular ve kurgu ve gerçeklik arasındaki karmaşık etkileşimi ortaya çıkardılar.