Fiziksel dünya-taş ve tuğla dünyası-acılarımıza, dramalarımıza kayıtsız olduğunu düşündü. Bir savaş alanı bile huzurlu olabilir, çiçeklerin büyümesi, çocukların oynaması için bir yer olabilir; Anılar, üzüntü, içimizde, dünyanın bir parçası değil.
(The physical world-the world of stone and brick-is indifferent to our suffering, to our dramas, she thought. Even a battlefield can be peaceful, can be a place for flowers to grow, for children to play; the memories, the sadness, are within us, not part of the world about us.)
"Bulutların nadiren cazibesi" nde, kahraman fiziksel dünyanın ilgisizliğine yansır. Taş ve tuğladan oluşan dünya, insan acı ve duygusal kargaşadan etkilenmez. Bu, doğanın insan deneyimlerinden bağımsız olarak, iç mücadelelerimiz ve dış gerçeklik arasındaki keskin bir kontrastı vurguladığını düşündürmektedir.
Karakter, savaş alanları gibi çatışma ile işaretlenmiş yerlerin bile hayatın geliştiği sakin ortamlara dönüşebileceğini gözlemliyor. Bu ikilik, içimizde anılar ve üzüntü taşırken, dışarıdaki dünyanın kişisel dramalarımız tarafından doğal olarak şekillendirilmediğini vurgulamaktadır. Barış ve güzelliğin en kederli bağlamlardan bile ortaya çıkabileceğini hatırlatır.