Devrim bana başkalarının sefaletleri tarafından teselli edilmemeyi öğretti, müteşekkir hissetmemeyi öğretti çünkü diğerleri daha fazla acı çekti. Acı ve kayıp, sevgi ve sevinç gibi, benzersiz ve kişiseldir; Başkalarına kıyasla değiştirilemezler.
(The revolution taught me not to be consoled by other people's miseries, not to feel thankful because so many others had suffered more. Pain and loss, like love and joy, are unique and personal; they cannot be modified by comparison to others.)
Azar Nafisi'nin "Sessiz Olduğum Şeyler" de yazar, kişisel yolculuğuna ve acı ve kayıp deneyimleriyle kazanılan içgörülere yansır. Her bireyin acısının derin ve farklı olduğunu ve başkalarının zorluklarına karşı ölçülemeyeceğini vurgular. Nafisi, başkalarının daha kötü koşullara katlanmış olabileceği fikrinde teselli hissetmek yerine, duygularının eşsiz doğasını tanımayı savunuyor.
Bu perspektif, kişisel keder ve neşenin otantik bir şekilde anlaşılmasını teşvik eder. Ağrının doğası gereği öznel olduğunu kabul ederek Nafisi, karşılaştırma yoluyla onları devalüe etmeden kişinin duygularını onurlandırmanın çok önemli olduğunu öne sürer. Mesaj, bireysel duygusal deneyimlerimizi kucaklamak için bir hatırlatma olarak yankılanıyor, hem üzüntü hem de mutluluğa gerçek ve kişisel bir şekilde yer açıyor.