Öğrenim kredisi krizinin aynı zamanda yeterince takdir edilmeyen bir duygusal değeri de var: Borç insanları perişan ediyor. Bir ankette borçluların yarısından fazlası borçları nedeniyle depresyona girdiklerini söyledi. 10 kişiden dokuzu kaygı yaşadığını bildirdi.
(The student-loan crisis has an underappreciated emotional valence too: The debt makes people miserable. In one survey, more than half of borrowers said that they have experienced depression because of their debt. Nine in 10 reported experiencing anxiety.)
📖 Annie Lowrey
Alıntı, öğrenci kredisi borcunun bireylere dayatabileceği ve salt mali yükün ötesine geçen derin psikolojik bedelin altını çiziyor. Borçla ilgili tartışmalar genellikle ekonomik sonuçlara (faiz oranları, geri ödeme koşulları ve temerrüt riskleri) odaklanır; ancak duygusal ve zihinsel sağlık sonuçları daha az fark edilir ancak aynı derecede kritiktir. Borç alan birçok kişi için önemli miktarda öğrenci kredisi almak, devam eden bir stres, kaygı ve depresyon kaynağı olabilir ve genel refahlarını ve yaşam kalitelerini etkileyebilir.
Bu duygusal yük, geri ödeme yükümlülüklerini yerine getirme konusundaki ısrarlı baskıdan, gelecekteki finansal istikrar konusundaki belirsizlikten ve eğitim başarısına bağlı toplumsal beklentilerden kaynaklanmaktadır. Borç alanların yarısından fazlasının depresyon yaşadığı ve on kişiden dokuzunun kaygı hissettiği istatistiği, finansal mücadelelerin zihinsel sağlık sorunlarıyla ne kadar derinden iç içe geçmiş olduğunun altını çiziyor. Bu tür sıkıntılar günlük işleyişi engelleyebilir, kariyer gelişimini engelleyebilir ve kişisel ilişkilere zarar verebilir.
Öğrenim kredisi krizini ele almak, yalnızca politika reformları yoluyla mali yükleri hafifletmeyi değil, aynı zamanda etkilenenlere ruh sağlığı desteği sağlamayı da dikkate alan bütünsel bir yaklaşım gerektirir. Toplum, eğitim borcunun yalnızca mali bir sorun olmadığını, aynı zamanda kalıcı etkileri olabilecek bir zihinsel sağlık sorunu olduğunu kabul etmelidir. Bu duygusal boyutların farkına varılması, politika yapıcıları ve kurumları stresi azaltmayı ve destek sistemleri sağlamayı amaçlayan yenilikçi çözümler üretmeye motive edebilir; yüksek öğrenim arayışının bireylerin zihinsel sağlığı pahasına olmamasını sağlayabilir.
