Genç adam kendi başına yürüyor, hızlı ama yeterince hızlı değil, ancak yeterince uzak değil {yüzler gözden uzak kayıyor, püskü hurdalarla izler konuşuyor, ayak sesleri sokaklarda hafifletici}; Son metroyu yakalamalı, tramvay, otobüs, tüm buharlı botların gangplanks'ını çalıştırmalı, tüm otellere kaydolmalı, şehirlerde çalışmalı, isteklere cevap vermeli, esnafları öğrenmeli, işleri öğrenmek, tüm yatılı evlerde yaşamak, tüm yataklarda uyumak. Bir yatak yeterli değil, bir iş yeterli değil, bir hayat yeterli değil. Geceleri, isteklerle yüzüyor, yalnız başına yürüyor.
(The young man walks by himself, fast but not fast enough, far but not far enough {faces slide out of sight, talk trails into tattered scraps, footsteps tap fainter in alleys}; he must catch the last subway, the streetcar, the bus, run up the gangplanks of all the steamboats, register at all the hotels, work in the cities, answer the wantads, learn the trades, take up the jobs, live in all the boardinghouses, sleep in all the beds. One bed is not enough, one job is not enough, one life is not enough. At night, head swimming with wants, he walks by himself alone.)
Genç adam, hareketli bir kentsel manzarada yalnız bir figür olarak tasvir ediliyor, hızla hareket ediyor, ancak hızında ve mesafesinde yetersiz hissediyor. Çeşitli ulaşım biçimlerini yakalamak için koşar, geçici etkileşimler ve solma sesleriyle dolu bir şehir hayatında gezinir. Yolculuğu, sokakların anonimliğinin ortasında aceleyle hırslarını sürdürdüğü için daha geniş bir tatmin arayışını yansıtıyor.
Bir aciliyet duygusu ve daha fazlası için bir özlemden kaynaklanan bir işin, bir yatağın veya bir hayatın arzularını tatmin etmek için yeterli olmadığını kabul eder. Gece düştükçe kendini yalnız bulur, istekleri ve yerine getirilmemiş isteklerinin ağırlığı ile boğuşur. Bu, bağlantıların geçici ve gerçek memnuniyetin olduğu geçici bir dünyada anlam arama mücadelesini vurgular.