Onu teselli edeceğini düşünerek, bir parça kömür aldı ve hala ona borçlu olduğu sayısız sevgileri sildi ve onu ağlamasında yalnız bırakmamak için gönüllü olarak kendi en yalnız üzüntülerini getirdi.
(Thinking that it would console him, she took a piece of charcoal and erased the innumerable loves that he still owed her for, and she voluntarily brought up her own most solitary sadnesses so as not to leave him alone in his weeping.)
"Yüz Yıllık Yalnızlık" dan bu pasajda, bir karakter sevgi borçlarını silerek, paylaştıkları duygusal yükü hafifletme arzusunu simgeleyen başkalarının üzüntüsünü hafifletmeye çalışır. Bu yükümlülükleri ortadan kaldırarak, empatisini ve kederinin bir kısmını omuzlamak için isteğini ve istekliliğini göstererek bir rahatlama ve bağlantı duygusu geliştirmeye çalışıyor.
Dahası, güvenlik açıklarını ortaya çıkarmayı seçerek kendi derin üzüntüsüyle yüzleşir. Kişisel acıyı paylaşma eylemi, yalnızlıklarını köprülemeye hizmet eder ve acılarda arkadaşlık temasını vurgular. Özveriliği, bireyler arasındaki derin duygusal bağları vurgular ve karşılıklı anlayışın umutsuzluk zamanlarında teselli sağlayabileceğini düşündürür.