Bir roman bir alegori değildir, başka bir dünyanın duyusal deneyimidir. O dünyaya girmezseniz, nefesinizi karakterlerle birlikte tutmazsanız, kendilerinin kaderlerine katılmasına izin vermezseniz, asla onlarla özdeşleşmeyeceksiniz, asla kitabın kalbine ulaşmayacaksınız. Bir romanı böyle okudunuz: sanki nefes alacak, akciğerlerde kalacak bir şeymiş gibi. Yani, nefes almaya başlayın.
(A novel is not an allegory, it is the sensory experience of another world. If you do not enter that world, if you do not hold your breath together with the characters, if you don't let yourself be involved in their destiny, you will never get to identify with them, you will never get to the heart of the book. This is how you read a novel: as if it were something to inhale, to keep in the lungs. So, start breathing.)
"Tahran'daki Lolita okumak" anısına, Azar Nafisi bir roman okumanın sürükleyici doğasını vurgular. Bir kitabın sadece fikirlerin sembolik bir temsili değil, okuyucuları başka bir alana taşıyan canlı bir duyusal deneyim olduğunu savunuyor. Bir romanı tam olarak takdir etmek için, karakterleri ve yolculuklarıyla etkileşime girmeli, hikayede etkili bir şekilde nefes almalı ve derinlemesine içselleştirmelidir.
Nafisi, anlatıya gerçek katılımın empati ve karakterlerin kaderlerinin anlaşılmasına yol açtığı konusunda ısrar ediyor. Okuyucuları, tasvir ettikleri dünyayı gerçekten hissetmek ve deneyimlemek amacıyla romanlara yaklaşmaya teşvik ederek bu katılımın metne derin bir bağlantı için gerekli olduğunu öne sürüyor. Nihayetinde, görüşü edebiyatın duyguları uyandırma ve ortak bir insan deneyimini teşvik etme gücünü vurgular.