"Catch-22" de Yossarian, fakir bir birey için derin bir üzüntü yaşar ve daha derin toplumsal sorunları sembolize eden bir yüze karşı şiddetli bir şekilde kaçmak için ezici bir dürtü hisseder. Bu yoğun duygu sadece kişisel hayal kırıklığını değil, özellikle İtalya'daki fakir çocukların acı çekmesi için toplu bir empati yansıtır.
Bu tepki, Yossarian'ın etrafındaki sert gerçekleri ve duygularını tanık olduğu adaletsizliklerle uzlaştırma mücadelesini akut farkındalığı sergiliyor. Böyle bir acının temsilini ortadan kaldırma arzusu, sistemik yoksulluk karşısında empati ve çaresizlik arasında karmaşık bir etkileşim olduğunu göstermektedir.