Bunun bir sandalye olduğunu görüyorsunuz, ancak onu tanımlamaya geldiğinizde, bunu konumlandırdığınız yerden ve kendi perspektifinizden yapıyorsunuz ve böylece bir sandalyeyi görmenin tek bir yolu olduğunu söyleyemezsiniz, değil mi? Hayır, belli ki hayır. Bunu sandalye olarak bu kadar basit bir nesne hakkında söyleyemezseniz, herhangi bir bireye nasıl mutlak bir karar verebilirsiniz?
(You see this is a chair, but when you come to describe it, you do so from where you are positioned, and from your own perspective, and so you cannot say there is only one way of seeing a chair, can you? No, obviously not. If you cannot say this about so simple an object as a chair, how can you possibly pass an absolute judgment on any given individual?)
Azar Nafisi'nin "Tahran'daki Lolita okuma" anısına, yazar perspektif ve bireysel yorum fikrini araştırıyor. Bu kavramı örnek olarak basit bir sandalye kullanarak göstermektedir, kişinin bir nesneyi veya bu konuda herhangi birinin anlamasının kendi bakış açıları ve bağlamları ile şekillendiğini öne sürer. Bu, birden fazla geçerli perspektifin olduğu ve hiçbir yorumun mutlak gerçeği iddia edemeyeceği anlamına gelir.
Nafisi, bu tür değerlendirmelerin doğal olarak kendi konumu ve önyargıları ile sınırlı olduğunu savunarak, başkaları hakkında kesin yargılar yapma kavramına meydan okuyor. Algının öznel doğasına dikkat ederek, insan anlayışının ve etkileşimlerinin karmaşıklığının altını çizerek okuyucuları bakış açılarının bireyler ve etraflarındaki dünyaya bakışlarını nasıl şekillendirdiğini düşünmelerini istemektedir.