ნაგუიბ მაჰფუზი, თავის წიგნში "შაქრის ქუჩა", ხაზს უსვამს ლიტერატურის მნიშვნელობას, რომელიც აყენებს მეფეთა და მმართველების უფლებამოსილებას. იგი თვლის, რომ ამგვარი ლიტერატურული ნამუშევრები შეიძლება ცვლილებების კატალიზატორი გახდეს, რაც საზოგადოებას ეხმარება განთავისუფლდეს თვითკმაყოფილებისგან და დაიბრუნოს მისი გარემოთი. ეს კრიტიკა მიგვითითებს იმაზე, რომ ბევრი ადამიანი გახდა პასიური, ხოლო ლიტერატურაში მძლავრმა ხმებმა შეიძლება შთააგონოს ისინი, რომ გააღვიძონ და ეჭვქვეშ დააყენონ სტატუს კვო.