ცხოვრების წესის არჩევანის შესახებ დისკურსში, შეიხმა მიმართა მის მიმდევრებს კითხვას, რომელიც აშკარად უპირატესობას ანიჭებს საკვებსა და სასმელში ინდულგენციას, რაც მას ეწინააღმდეგებოდა ასკეტური უხუცესების ცხოვრების წესთან, რომლებიც უარს იტყვიან ასეთ სიამოვნებებზე. შეიხის დაკვირვება ხაზს უსვამს მონაწილეთა შორის ღირებულებებისა და პრიორიტეტების აღქმულ განსხვავებას.
შეკითხვის პასუხზე, შეიხმა ხაზი გაუსვა თვითკმარობის პრინციპს და ამტკიცებს, რომ მისი მიმდევრები ცდილობენ განასხვავონ განცალკევების გრძნობა ამქვეყნიური სიამოვნებისგან, ამასთანავე ყურადღება გამახვილდეს საზოგადოებაში ნაყოფიერ წვლილებზე. ეს გაცვლა ასახავს უფრო ღრმა ფილოსოფიურ დიალოგს ცხოვრების სიამოვნებასა და ასკეტიზმის იდეალებს შორის ბალანსის შესახებ.