ქალაქი არ არის მორთული გარეგანი საგნებით, არამედ იმათგან, ვინც მასში ცხოვრობს.
(A city is not adorned by external things, but by the virtue of those who dwell in it.)
ქალაქის არსი არ არის მის გარე მახასიათებლებში ან მატერიალურ საკუთრებაში, არამედ მისი მკვიდრთა ხასიათისა და მორალური ხარისხით. ჭეშმარიტი სილამაზე და ღირებულება მოდის იმ სათნოებისგან, რომლებიც ადამიანები ამუშავებენ და აჩვენებენ თავიანთ ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ეს ასახავს იმ აზრს, რომ საზოგადოების სიძლიერე და მიმზიდველობა ღრმად არის დაკავშირებული მისი მოქალაქეების მთლიანობასა და ეთიკურ ქცევასთან.
ეს პერსპექტივა ხელს უწყობს ინდივიდებს, რომ ფოკუსირება მოახდინონ პიროვნულ განვითარებაზე და სათნო ცხოვრებაზე, რაც იმაზე მიანიშნებს, რომ ქალაქის სიდიადე გამომდინარეობს იმ პირთა შინაგანი თვისებებისაგან, ვინც მას სახლში უწოდებს. ქალაქი აყვავდება, როდესაც მისი ხალხი განასახიერებს ისეთი ფასეულობებს, როგორიცაა სიკეთე, სამართლიანობა და სიბრძნე, რაც ხაზს უსვამს ადამიანის სათნოების ღრმა გავლენას საზოგადოების საერთო კეთილდღეობაზე.