გიტარაზე, რომელსაც ნამდვილი ადამიანი უკრავს, არასოდეს იქნება ისეთი ზუსტი და სრულყოფილი, როგორც დაპროგრამებული სინთეზატორი. მაგრამ ჩვენ ვინარჩუნებთ მნიშვნელობას ადამიანური შეცდომის პოტენციალს.
(A guitar being played by an actual person is never going to be as precise and perfect as a programmed synthesizer. But we maintain there is value in the potential for human error.)
ეს ციტატა ხაზს უსვამს ადამიანის მხატვრობის უნიკალურობას, რომელიც ეწინააღმდეგება მანქანის სიზუსტეს. მიუხედავად იმისა, რომ ტექნოლოგიას შეუძლია შესთავაზოს უნაკლო შესრულება, მას ხშირად აკლია ნაკლოვანებები, რომლებიც ხასიათს და ემოციას მატებს შესრულებას. ადამიანური შეცდომების მიღება ხელს უწყობს ავთენტურობას და აკავშირებს მსმენელებს ცოცხალი ხელოვნების ნამდვილ გამოცდილებასთან. ის ვარაუდობს, რომ არასრულყოფილება არ არის ხარვეზები, არამედ სასიცოცხლო ელემენტები, რომლებიც ამდიდრებენ შემოქმედებით გამოხატვას, შეგვახსენებს, რომ მუსიკის სილამაზე არა მხოლოდ სრულყოფილებაში, არამედ ადამიანის შეხებაშია.
