"მორალი ლამაზი გოგოებისთვის", ალექსანდრე მაკალ სმიტი ასახავს აფრიკაში დახმარების გადაჭარბებულ საჭიროებას, ხაზს უსვამს იმ რეალობას, რომ ვერავინ შეძლებს ყველას დაეხმაროს. ეს აღიარება ქმნის ჩარჩოებს, რომ გაუმკლავდეს გავრცელებულ ტანჯვას, ფოკუსირდება მათზე, ვინც შედის ცხოვრებაში, ვიდრე პარალიზებული გახდება საჭიროების განსაკუთრებული მასშტაბით. ეს აძლიერებს მოსაზრებას, რომ პირად ჩართულობამ შეიძლება მნიშვნელოვანი განსხვავება გამოიწვიოს.
ეს პერსპექტივა საშუალებას აძლევს ინდივიდებს მართონ ტანჯვაზე ემოციური პასუხები. იმის აღიარებით, რომ ყველას შეხვდება სხვადასხვა გამოწვევებს და მხოლოდ საჭიროების შეზღუდული მასშტაბის მოგვარებას შეუძლია, თანაგრძნობისადმი უფრო მდგრადი მიდგომა ჩნდება. თითოეულმა ადამიანმა უნდა გაუმკლავდეს მათ წინაშე არსებულ საკითხებს და დაეხმაროს მათ, რაც ეფექტურად შეუწყობს ხელს უფრო დიდ კოლექტიურ ძალისხმევას შემსუბუქებისკენ.