და რა? სხვა არჩევანი რა არის? რომ პასიურად დაუშვან მოვლენები და შემდეგ თქვათ: "ტუტ-ტუტ, რა იყო ეს"? ჩვენ ყველანი მანიპულირებენ ადამიანებით? მაშინაც კი, თუ ჩვენ ღიად ვთხოვთ მათ არჩევანის გაკეთებას, არ ვცდილობთ მის ჩარჩოში ჩასმა, რათა ისინი აირჩიონ ისე, როგორც ჩვენ ვფიქრობთ, რომ უნდა?
(And what? What's the other choice? To passively let things happen and then say: "Tut-tut, what at botch that was"? Don't we all manipulate people? Even if we openly ask them to make a choice, don't we try to frame it so they'll chose as we think they should?)
"Ender in Exile"-ში ორსონ სკოტ კარდი აყენებს დამაფიქრებელ კითხვას ინდივიდუალური აგენტურობისა და ჩვენს მიერ გაკეთებული არჩევანის შესახებ. ციტატა გვთავაზობს, რომ მოვლენების პასიურად მიღება მოქმედების გარეშე იწვევს სინანულს და უკმაყოფილებას. ის მკითხველს უბიძგებს განიხილოს შედეგების ჩამოყალიბებაში უმოქმედობის და პროაქტიული ჩართულობის შედეგები.
უფრო მეტიც, ციტატა იკვლევს ინტერპერსონალური ურთიერთობებისა და გავლენის ბუნებას. იგი ამტკიცებს, რომ ყველა, გარკვეულ დონეზე, ცდილობს სხვების ხელმძღვანელობას, განზრახ ან სხვაგვარად, რადგან ისინი წარმოადგენენ არჩევანს. არჩევანის ეს მანიპულირება ხაზს უსვამს თანდაყოლილ სურვილს, დაინახოს, რომ სხვები იღებენ გადაწყვეტილებებს, რომლებიც შეესაბამება ადამიანის მოლოდინებს ან რწმენას, რაც მიუთითებს ადამიანთა ურთიერთქმედების რთულ დინამიკაზე.
