კარგად ხართ ბატონო? asked Hezekiah.Just fighting over old battles in my mind, said John. It's the problem with age. თქვენ გაქვთ მთელი ეს ჟანგიანი არგუმენტები და არ გაქვთ ჩხუბი, რომ გამოიყენოთ ისინი. ჩემი ტვინი მუზეუმია, მაგრამ სამწუხაროდ, მე ერთადერთი სტუმარი ვარ და არც მე ვარ საშინლად დაინტერესებული ჩვენებებით. ჩაიცინა ხიზკიამ, მაგრამ მასში სიყვარული იყო. I would love nothing better than to visit there. But I'm afraid I'd be tempted to loot the place, and carry it all away with me.
(Are you all right, Sir? asked Hezekiah.Just fighting over old battles in my mind, said John. It's the problem with age. You have all these rusty arguments, and no quarrel to use them in. My brain is a museum, but alas, I'm the only visitor, and even I am not terribly interested in the displays.Hezekiah laughed, but there was affection in it. I would love nothing better than to visit there. But I'm afraid I'd be tempted to loot the place, and carry it all away with me.)
In this exchange, Hezekiah inquires about John's well-being, leading John to reflect on his internal struggles with age. ის აღწერს გონებაში გადაუჭრელი კონფლიქტების დაგროვებას, თავის მოგონებებს ადარებს სტაგნაციურ მუზეუმს, რომელიც სავსეა მოძველებული არგუმენტებით, რომლებიც არ არის აქტუალური მის ამჟამინდელ ცხოვრებაში. This metaphor illustrates the emotional burden of carrying past experiences without a meaningful outlet. John feels isolated in his thoughts, highlighting the solitude that can accompany aging.
სითბოთი სავსე ხიზკიას პასუხი მიანიშნებს იოანეს მოგონებების სიმდიდრის ლტოლვაზე, თუმცა ის იუმორისტულად აღიარებს ამ გამოცდილების თავისთვის აღების სურვილს. This conveys a sense of camaraderie and understanding, as he appreciates the value of John's past even as John grapples with it. Together, their conversation embodies a poignant exploration of memory, connection, and the challenges of reflecting on one's life journey.
