ამ დროს მან შარფი აცვია, როგორც მისი რწმენის აღთქმა. მისი გადაწყვეტილება ნებაყოფლობითი ქმედება იყო. როდესაც რევოლუციამ შარფი აიძულა სხვებზე, მისი მოქმედება უაზრო გახდა.
(At that time, she had worn the scarf as a testament to her faith. Her decision was a voluntary act. When the revolution forced the scarf on others, her action became meaningless.)
პასაჟი ასახავს ქალის არჩევანის ტრანსფორმაციას, რომ აცვიათ შარფი, როგორც მისი რწმენის სიმბოლო. თავდაპირველად, ეს ქმედება იყო მისი რწმენის პირადი და ნებაყოფლობითი გამოხატულება, რაც წარმოადგენს მის ერთგულებას მისი ღირებულებებისა და თვითმყოფადობის მიმართ. ეს იყო არჩევანი, რომელიც გაკეთდა მსჯავრდებულისა და თავისუფლებისგან.
ამასთან, რევოლუციის დაწყებისთანავე, შარფი, ოდესღაც მნიშვნელოვანი არჩევანი, სავალდებულო გახდა ბევრისთვის, გაათავისუფლა მისი პირადი მნიშვნელობა. ეს ცვლა ხაზს უსვამს, თუ როგორ შეიძლება პოლიტიკურმა ცვლილებებმა პიროვნული გამონათქვამები გადააქციოს ჩაგვრის სიმბოლოებად, რაც ამგვარი ქმედებების მიღმა უაზროდ აქცევს.