მაგრამ შემდეგ მან შეახსენა საკუთარი თავი, რომ უამრავი ადამიანი იყო, ვისაც პოლიციის ეშინოდა, თუნდაც მათ ჰქონდეთ ნათელი სინდისი. ესენი იყვნენ ადამიანები, რომლებიც ბულინგის მსხვერპლი იყვნენ, როდესაც ახალგაზრდები-მძიმე მასწავლებლების მიერ, უფრო ძლიერი ბავშვების მიერ; იმდენი გზა იყო, რომლითაც ხალხის გაანადგურა. ასეთმა ადამიანებმა შესაძლოა პოლიციამ იმავე გზით შეექმნათ, რომ
(But then she reminded herself that there were plenty of people who were afraid of the police, even if they had clear consciences. These were people who had been the victims of bullying when young--bullying by severe teachers, by stronger children; there were so many ways in which people could be crushed. Such people might feat the police in the same way in which they feared all authority.)
პერსონაჟი ასახავს იმ შიშს, რომელსაც მრავალი ადამიანი აქვს პოლიციისგან, მიუხედავად იმისა, რომ უდანაშაულოა. ეს შიში ხშირად გამომდინარეობს ბულინგის ან ჩაგვრის წარსული გამოცდილებისგან, იქნება ეს მკაცრი მასწავლებლებისგან თუ აგრესიული თანატოლებისგან. ამგვარი ფორმირებადი გამოცდილებამ შეიძლება ღრმად ჩამოაყალიბოს ხელისუფლების ფიგურების აღქმა.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს, თუ როგორ შეიძლება ხელისუფლებამ შიშმა გამოიწვიოს მათ, ვინც ვიქტიმიზაციას განიცდიდა. მაშინაც კი, როდესაც პირებმა არაფერი დაუშვეს, მათმა ისტორიამ შეიძლება გამოიწვიოს ისინი პოლიციის უნდობლობით დაათვალიერონ, გრძნობდნენ თავს წარსულში კონტროლირებადი ან დომინირების მოგონებებით. თხრობა იკვლევს ხელისუფლებას შორის რთულ ურთიერთობას და მათ ქვეშ დაზარალებულებს შორის.