შეიძლება მართლა კონცენტრირება მოახდინოს სხვის საქმეზე, როდესაც ფაკულტეტმა შეაფასა ის, თუ როგორ უნდა აქციოს სიტყვა ღვინო ჰემინგუეის ისტორიიდან, როდესაც მათ გადაწყვიტეს, რომ არ ასწავლონ ბრონტას, რადგან ის, როგორც ჩანს, მრუშობას შეესაბამება?
(Could one really concentrate on one's job when what preoccupied the faculty was how to excise the word wine from a Hemingway story, when they decided not to teach Brontë because she appeared to condone adultery?)
აზარ ნაფიზი ასახავს რეპრესიულ გარემოში პედაგოგების წინაშე მდგარი გამოწვევების გამოწვევებზე, სადაც ლიტერატურული ნაწარმოებები განიხილება მორალური შინაარსისთვის. იგი კითხვის ნიშნის ქვეშ აყენებს თუ არა ფოკუსირებას საგანმანათლებლო მოვალეობებზე, როდესაც ფაკულტეტი მოიხმარს დებატებს ერთი შეხედვით ტრივიალური საკითხების გამო, მაგალითად, ჰემინგუეის მოთხრობის რედაქტირება ღვინის მოხსენების მოსაშორებლად ან არჩევისას, რომ არ ასწავლოს ბრონტს მრუშობის მიმართ მისი აღქმული დამოკიდებულებების გამო.
ეს სიტუაცია ხაზს უსვამს ფართო ბრძოლას ცენზურასა და ხელოვნებისა და ლიტერატურის მნიშვნელობას შორის, რადგან ნაფისი ასახავს, თუ როგორ ამცირებს ამგვარი შეზღუდვები ღრმად ჩართულობის უნარს ლიტერატურასთან. თხრობა ცხადყოფს, თუ როგორ შეიძლება იდეოლოგიურმა შეშფოთებამ დაჩრდილოს აკადემიის ძირითადი მისია, ართულებს ურთიერთობას განათლებასა და გამოხატვის თავისუფლებას შორის.