მთელი ტექსტის განმავლობაში, ალკორნი მიმართავს მცდარ შეხედულებას, რომ სიწმინდე და ბედნიერება ურთიერთგამომრიცხავია. იგი ამტკიცებს, რომ ჭეშმარიტად შესრულებასა და სიხარულს შეუძლია თანაარსებობდეს მართალი ცხოვრებით, რაც ხელს უწყობს ინდივიდებს, რომ უფრო ღრმად გაიგონ ბედნიერება, როგორც ღვთიური საჩუქარი, ვიდრე უბრალო მიწიერი დევნა. ამ თემების შემოწმებით, ალკორნი იწვევს მკითხველს, განსაზღვრონ თავიანთი შეხედულებები რწმენისა და ბედნიერების შესახებ თავიანთი სულიერი ცხოვრების კონტექსტში.