ემპათია გულშია, ისევე როგორც მრავალი სხვა შესანიშნავი რომანი-ყველაზე დიდი ცოდვა არის სხვისი პრობლემების და ტკივილების ბრმა. მათი დანახვა ნიშნავს მათი არსებობის უარყოფას.
(Empathy lies at the heart of , like so many other great novels--the biggest sin is to be blind to others' problems and pains. Not seeing them means denying their existence.)
თავის მოგონებაში, "კითხულობს ლოლიტას თეირანში", აზარ ნაფისი ხაზს უსვამს ემპათიის მნიშვნელობას ადამიანის გამოცდილების გაგებაში. იგი გვთავაზობს, რომ სხვებთან ნამდვილი კავშირი მოითხოვს მათ ბრძოლების აღიარებას და რეაგირებას. სხვების ტკივილის არარსებობა არა მხოლოდ ერთმანეთისგან იზოლირებს ინდივიდებს, არამედ უგულებელყოფს ადამიანის საერთო თხრობას, რომელიც მათ ერთმანეთთან აკავშირებს.
ნაფისის ასახვა ემპათიის შესახებ ხაზს უსვამს იმას, რომ ღრმა ურთიერთობები და მნიშვნელოვანი ურთიერთქმედებები ეყრდნობა სხვების წინაშე მდგარი გამოწვევების შესახებ. ამ საკითხების მიმართ სიბრმავეების საშიშროება ასახულია, როგორც მნიშვნელოვანი მორალური წარუმატებლობა, რაც იმაზე მიგვითითებს, რომ ასეთი უმეცრების გადალახვა აუცილებელია თანაგრძნობით საზოგადოებისთვის. ლიტერატურის საშუალებით, იგი მხარს უჭერს მგრძნობელობას ადამიანის ემოციებისა და გამოცდილების სირთულეების მიმართ.