ხელოვნების ყოველი დიდი ნამუშევარი, პომპეზურად გამოვაცხადებ, არის დღესასწაული, ღალატების, საშინელებებისა და სიცოცხლის ურწმუნოების წინააღმდეგ შეურაცხყოფის მოქმედება.
(Every great work of art, I would declare pompously, is a celebration, an act of insubordination against the betrayals, horrors and infidelities of life.)
აზარ ნაფისი, თავის მოგონებაში "კითხულობს ლოლიტას თეირანში", ასახავს ხელოვნების ღრმა ბუნებაზე, რაც მიგვითითებს იმაზე, რომ ყველა მნიშვნელოვანი ნამუშევარი ემსახურება სადღესასწაულო და აჯანყებას ცხოვრების მრავალრიცხოვან გამოწვევებსა და უსამართლობას. ამ ობიექტივის საშუალებით, ხელოვნების ნიმუშები ხდება წინააღმდეგობის ფორმები, რაც უზრუნველყოფს სიმშვიდეს და ძალას ღალატისა და ტანჯვის ფონზე.
ეს პერსპექტივა ხაზს უსვამს ლიტერატურისა და ხელოვნების ტრანსფორმაციულ ძალას. რთულ და მჩაგვრელ გარემოებებში, ასეთი ქმნილებები საშუალებას აძლევს ინდივიდებს დაასახელონ თავიანთი კაცობრიობა და დაუპირისპირდნენ მათ გაუძლებენ მკაცრ რეალობებს, რაც პირად და კოლექტიურ ტკივილს გადააქცევს პლატფორმად გამოხატვისა და იმედისთვის.