ციტატა ხაზს უსვამს კაცობრიობის დაუნდობელ ეფექტურობას და პროდუქტიულობას, რაც მიგვითითებს იმაზე, რომ მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი ძალისხმევაა ყოველ საათში ოპტიმიზაციისთვის, ჩვენ რჩება დაუსრულებლად. ეს მუდმივი დრაივი გვაგრძნობინებს კიდევ უფრო მგრძნობიარეა უფრო მეტად, რაც ასახავს ღრმა სურვილს, რომ ნამდვილად ფლობდეს ჩვენს არსებობას და სრულად განიცდიან ცხოვრებას. ამასთან, რეალობა ის არის, რომ დრო რჩება მოუხერხებელი და ვერავინ შეძლებს მას.

მთხრობელი მიუთითებს, რომ დროის გაზომვით, ჩვენ არსებითად განვთავისუფლდებით იმ მომენტში ცხოვრებისგან. იმის ნაცვლად, რომ ჩვენი გამოცდილებით დაგვიმსახუროთ, ჩვენ ვიმსჯელებთ თვალყურის დევნის დროს, რაც საბოლოოდ არღვევს თავად ცხოვრების სიმდიდრეს. ეს ინსაითი მოითხოვს გადახედვას, თუ როგორ ურთიერთქმედებთ დროთან და ჩვენს პრიორიტეტებთან, შესრულებისკენ სწრაფვაში.