რადგან ჩვენ ყველანი ვართ მკვლელები, მიწაზე და ზღვაზე; ბონაპარტი და ზვიგენები შედის.
(For we are all killers, on land and on sea; Bonapartes and Sharks included.)
ჰერმან მელვილის "მობი დიკში", ადამიანის ბუნების სირთულეები გამოიკვლია ძალადობისა და მტაცებლობის მეტაფორით. ციტატა "რადგან ჩვენ ყველანი ვართ მკვლელები, მიწაზე და ზღვაზე; ბონაპარტი და ზვიგენები შედის" მიგვითითებს იმაზე, რომ მკვლელობის ინსტინქტი თანდაყოლილია როგორც კაცობრიობაში, ისე ბუნებრივ სამყაროში. ეს გულისხმობს საერთო სიბნელეს, რომელიც გადალახავს ადამიანის კონფლიქტებს და ვრცელდება თავად ბუნებით, რაც ხაზს უსვამს ყველა ცოცხალ არსებაში არსებულ სისასტიკეს.
ეს ანარეკლი ჩვენს საერთო მტაცებელ ინსტინქტებზე ბადებს ეგზისტენციალურ კითხვებს ზნეობისა და ადამიანის მდგომარეობის შესახებ. მელვილი პარალელებს ხატავს ისტორიულ ფიგურებს შორის, როგორიცაა ნაპოლეონ ბონაპარტი და ზვიგენების დაუნდობელი ბუნება, რაც იმაზე მიუთითებს, რომ დომინირებისა და გადარჩენისთვის დრაივი უნივერსალური თვისებაა. ამ ლინზების საშუალებით, თხრობა ანათებს ცივილიზაციის სირთულეებსა და მის ქვეშ მყოფი პირველადი ინსტინქტების შესახებ.
