თავის მოგონებაში "მინის ციხე", ჯინეტის კედლები იკვლევს მისი ბავშვობისა და ოჯახური ცხოვრების რთულ დინამიკას. იგი ასახავს იმაზე, თუ როგორ შეიძლება ბავშვების ცრემლებზე რეაგირებამ უნებურად გააძლიეროს უარყოფითი ქცევა. ბავშვის ტირილისას, როდესაც ისინი ტირიან, აღმზრდელებმა შეიძლება უნებურად ასწავლონ, რომ ტირილი ეფექტური საშუალებაა ყურადღების მოსაპოვებლად ან იმის მისაღებად, რაც მათ სურთ. ეს იდეა ანათებს მშობლების გამოწვევებს და გარკვეული პასუხების უნებლიე შედეგებს. კედლები ხაზს უსვამს ქცევის გაგების მნიშვნელობას კრიტიკული ლინზების საშუალებით, ვიდრე უბრალოდ ემოციებზე რეაგირება. იგი ვარაუდობს, რომ ბავშვებში გამძლეობის განვითარებამ შეიძლება გამოიწვიოს მათ სივრცე, რომ განიცადონ თავიანთი გრძნობები დაუყოვნებლივი ჩარევის გარეშე. ეს პერსპექტივა მკითხველს იწვევს გადახედონ ბავშვების დამამშვიდებელ ტრადიციულ მიდგომებს და ხელს უწყობენ ემოციური განვითარების განვითარების უფრო გააზრებული, გაწონასწორებული გზას.

თავის მემუარში "მინის ციხე", Jeannette Walls იკვლევს მისი ბავშვობისა და ოჯახის ცხოვრების რთულ დინამიკას. იგი ასახავს იმაზე, თუ როგორ შეიძლება ბავშვების ცრემლებზე რეაგირებამ უნებურად გააძლიეროს უარყოფითი ქცევა. ბავშვის ტირილისას, როდესაც ისინი ტირიან, აღმზრდელებმა შეიძლება უნებურად ასწავლონ, რომ ტირილი ეფექტური საშუალებაა ყურადღების მოსაპოვებლად ან იმის მისაღებად, რაც მათ სურთ. ეს იდეა ანათებს მშობლების გამოწვევებს და გარკვეული პასუხების უნებლიე შედეგებს.

კედლები ხაზს უსვამს ქცევის გაგების მნიშვნელობას კრიტიკული ლინზების საშუალებით, ვიდრე უბრალოდ ემოციებზე რეაგირება. იგი ვარაუდობს, რომ ბავშვებში გამძლეობის განვითარებამ შეიძლება გამოიწვიოს მათ სივრცე, რომ განიცადონ თავიანთი გრძნობები დაუყოვნებლივი ჩარევის გარეშე. ეს პერსპექტივა იწვევს მკითხველს გადახედოს ბავშვების დამამშვიდებელ ტრადიციულ მიდგომებს და ხელს უწყობს ემოციური განვითარების უფრო გააზრებული, გაწონასწორებული გზას.