მიუხედავად ვილას წარმოუდგენისა, დიალოგი ხაზს უსვამს შემაშფოთებელ რეალობას პოლიტიკურ ანგარიშვალდებულებასთან დაკავშირებით. მოსაზრება, რომ ვინმეს შეეძლო დაუფიქრებლად ისაუბრა და კვლავ შეინარჩუნა საზოგადოების სასარგებლოდ, პოლიტიკური ქცევის ნორმების გამოწვევები. იგი მიუთითებს უფრო დიდ საკითხზე, სადაც ანთებითი რიტორიკა, რომელიც ხშირად მოსალოდნელია კარიერას, ვერ ახერხებს ამის გაკეთებას, რაც შეშფოთებას იწვევს პოლიტიკურ დისკურსში სტანდარტების ეროზიის შესახებ.