როგორ შეიძლება ღმერთი იყოს ისეთი სასტიკი, რომ შექმნას მაჰმადიანი ქალი ამდენი ხორცით და ასე მცირე სექსუალური მიმართვისთვის?
(How could God be so cruel as to create a Muslim woman with so much flesh and so little sex appeal?)
თავის მოგონებაში "კითხულობს ლოლიტას თეირანში", აზარ ნაფისი იკვლევს ირანში ქალებისადმი იდენტურობისა და საზოგადოებრივი მოლოდინების სირთულეებს. ციტატა ასახავს პროვოკაციულ პერსპექტივას კულტურულ და რელიგიურ ჩარჩოებში სილამაზისა და სასურველობის კონფლიქტურ შეხედულებებზე. ეს გამოწვევას უწევს ღვთიური განზრახვის ცნებას ფიზიკური გარეგნობის მიღმა, რაც ხაზს უსვამს იმას, თუ როგორ ხშირად საზოგადოება მკაცრად განსჯის ქალებს ზედაპირული ატრიბუტების საფუძველზე.
ნაფისის ნაშრომი განიხილავს მისი ქალი სტუდენტების ცხოვრებას, რომლებიც იჭერენ ჩაგვრას და ცდილობენ თავიანთი პირადობის დაბრუნებას ლიტერატურის საშუალებით. ციტატა ხაზს უსვამს ბრძოლას საზოგადოებრივი ნორმების წინააღმდეგ, რომლებიც კარნახობს ღირებულებასა და მიმზიდველობას, რაც მკითხველს აიძულებს ეჭვქვეშ დააყენონ პირთა, განსაკუთრებით ქალთა, პატრიარქალურ საზოგადოებებში დაწესებული თვითნებური სტანდარტები.