რა უცნაურია, რომ ბიჭს შეეძლო თავისი შარვლის კაიტის გაკეთება, მთელ მსოფლიოში დაფრინავდა და რატომღაც დაბრუნდა იმ სახლში, სადაც ყველაფერი დაიწყო.
(How strange that a boy could make a kite of his pants, fly them around the world, and somehow arrive back at the house where everything began.)
ბარბარა კინგსოლვერის რომანში "ლაკუნა", მწუხარე მომენტი ხაზს უსვამს ბავშვობის წარმოსახვის უცნაურ ბუნებას და ცხოვრების ციკლურ მოგზაურობას. ციტატა ასახავს იმ აზრს, რომ თუნდაც ისეთი ჩვეულებრივი, როგორც ბიჭის შარვალი, შეიძლება თავგადასავლებისთვის ჭურჭელში გადაკეთდეს, რაც სიმბოლოა შემოქმედებითობასა და გამოკვლევას. ეს მიგვითითებს, რომ მიუხედავად მსოფლიოს უზომოობისა, საბოლოოდ შეიძლება იპოვოთ თავიანთი გზა თავიანთი ფესვებისა და სახლის ნაცნობი კომფორტისთვის.
ეს ასახვა ბიჭის მოგზაურობაზე იძენს ბავშვობის არსს, სადაც რეალობის შეზღუდვები ბუნდოვანია, რაც უსასრულო შესაძლებლობებს იძლევა. ეს ემსახურება იმის შეხსენებას, თუ როგორ აყალიბებს გამოცდილება, მაგრამ ის, თუ ვინ ვართ ჩვენთან, რჩება მიბმული იქ, სადაც დავიწყეთ. ასეთი ტრანსფორმაცია რაღაც სამყაროში არაჩვეულებრივად ხაზს უსვამს წარმოსახვის ძალას და გამძლე კავშირს საკუთარი წარმოშობისკენ.