ცენტრალური თემა ტრიალებს იმ აზრს, რომ ინდივიდის ყველაზე მნიშვნელოვანი ასპექტები ხშირად იმალება ზედაპირის ქვეშ. ეს მიგვითითებს იმაზე, რომ ხალხი რთულია და რომ მათი ჭეშმარიტი საკუთარი თავი შეიძლება სხვებისთვის ადვილად არ ჩანდეს. ვინმეს გააზრება მოითხოვს უფრო ღრმად, ვიდრე ზედაპირული გარეგნობა ან პირველი შთაბეჭდილებები. ეს ცნება მკითხველს იწვევს განიხილონ ის ფენები, რომლებიც არსებობს ყველა ადამიანში.
ციტატა ხაზს უსვამს ემპათიისა და ცნობისმოყვარეობის მნიშვნელობას ადამიანის ურთიერთობებში. ეს მოგვიწოდებს, რომ მოვიძიოთ ისტორიები და გამოცდილება, რომლებიც ქმნიან პიროვნების ვინაობას, იმის აღიარებით, რომ ის, რაც ხშირად უცნობია, შეიძლება ღრმა მნიშვნელობა ჰქონდეს. იმის აღიარებით, რომ ჩვენ ყველას გვაქვს უწყვეტი მოთხრობები, ის გვახსენებს, რომ მივუდგეთ სხვებს ღიაობასთან, ხელს შეუწყობს უფრო ღრმა კავშირებს და გაგებას.