მე ყოველთვის მქონდა დამნაშავე შეუძლებელი სიზმრების უსაფრთხოებისთვის.
(I always had a hankering for the security of impossible dreams.)
თავის მოგონებაში "წაიკითხა ლოლიტა თეირანში", აზარ ნაფისი ასახავს მიუწვდომელი ოცნებებისკენ სწრაფვას, მისი სურვილის აღებას უსაფრთხოების გრძნობის გამო ქაოსის ფონზე. მისი გამოცდილება ირანში, განსაკუთრებით შემზღუდავი რეჟიმის პირობებში, ხაზს უსვამს თავისუფლებისა და იდეალისტური მისწრაფებების კომფორტს. ფრაზა "მე ყოველთვის მქონდა დამნაშავე შეუძლებელი სიზმრების უსაფრთხოებისთვის" წარმოადგენს ღრმა სურვილს იმედისა და თავშესაფრის ლიტერატურაში და მის განასახიერებს იდეალებს.
ნაფისის თხრობა წარმოადგენს წიგნების ძალას, როგორც გაქცევისა და თვითგამოვლენის საშუალებებს გამოწვევებით სავსე სამყაროში. ლიტერატურისადმი მისი სიყვარულით, იგი პოულობს სიმშვიდეს და ძალას, იყენებს მოთხრობებსა და პერსონაჟებს მისი რეალობის ნავიგაციისთვის. მოგონება ცხადყოფს, თუ როგორ გვთავაზობენ ეს "შეუძლებელი სიზმრები" არა მხოლოდ მყუდროებას, არამედ ჩარჩო მისი ცხოვრების გასაგებად და ფართო საზოგადოებრივი ბრძოლებით.